Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Suo genere perveniant ad extremum; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Confecta res esset. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Namque ii horum posteri meliores illi quidem mea sententia
quam reliquarum philosophi disciplinarum, sed ita
degenerant, ut ipsi ex se nati esse videantur.

Sed memento te, quae nos sentiamus, omnia probare, nisi quod
verbis aliter utamur, mihi autem vestrorum nihil probari.

Duo Reges: constructio interrete.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sint modo partes vitae beatae. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Cur id non ita fit? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.
Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Bork: Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Peccata paria.: Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
Beatum, inquit.: Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Bork: Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem.
Bork: Scisse enim te quis coarguere possit?