Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Duo Reges: constructio interrete. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.
Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.
Ut id aliis narrare gestiant?
Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.

Alii rursum isdem a principiis omne officium referent aut ad voluptatem aut ad non dolendum aut ad prima illa secundum naturam optinenda.

Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
At multis malis affectus.

Bork: Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Bork: Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Sed videbimus.: Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.
Bork: Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Certe non potest.: Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Quis negat?: Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Verum hoc idem saepe faciamus. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Quam haec sunt contraria! hic si definire, si dividere
didicisset, si loquendi vim, si denique consuetudinem
verborum teneret, numquam in tantas salebras incidisset.

Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem
natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?