Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid censes in Latino fore? Duo Reges: constructio interrete. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Bork

Bork: Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
Stoicos roga.: Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Quid ergo?: Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Bork: Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Bork: Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Bork: Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;
Bork: Si in ipso corpore multa voluptati praeponenda sunt, ut vires, valitudo, velocitas, pulchritudo, quid tandem in animis censes?

Est, ut dicis, inquam.
Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
Sed quae tandem ista ratio est?
Bonum appello quicquid secundurn naturam est, quod contra malum, nec ego solus, sed tu etiam, Chrysippe, in foro, domi;

Rem videlicet difficilem et obscuram! individua cum dicitis
et intermundia, quae nec sunt ulla nec possunt esse,
intellegimus, voluptas, quae passeribus omnibus nota est, a
nobis intellegi non potest?

Praeclare, inquit, facis, cum et eorum memoriam tenes,
quorum uterque tibi testamento liberos suos commendavit, et
puerum diligis.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus?

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quo tandem modo? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

Quae possunt eadem contra Carneadeum illud summum bonum dici, quod is non tam, ut probaret, protulit, quam ut Stoicis, quibuscum bellum gerebat, opponeret.